Τα ευτράπελα του πολέμου των σκουπιδιών

Αναδήμοσιεύση από socialactivism.gr

Γράφει η Γεωργία Κεραμάρη,

Δημοσιογράφος

Μαίνεται για μία ακόμη φορά ο πόλεμος των σκουπιδιών, καθώς ένα μετά το άλλο τα απορριματοφόρα στην Αττική και πολλές άλλες περιοχές της χώρας τραβούν «χειρόφρενο». Ειδικότερα, οι υπάλληλοι καθαριότητας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αντιδρούν στο μέτρο της διαθεσιμότητας και στις αλλαγές των εργασιακών σχέσεων που προκαλεί το Μεσοπρόθεσμο.

Τη στήριξη τους στους υπαλλήλους της καθαριότητας εκφράζει και μέρος των αιρετών, επισημαίνοντας πως εάν εφαρμοστεί το μέτρο της διαθεσιμότητας, αναμένεται να επηρεαστεί η ποιότητα της παροχής υπηρεσιών από τον νευραλγικής σημασίας για τη δημόσια υγεία κλάδο της καθαριότητας.

Το άθλιο θέαμα, όμως, των λόφων από σκουπίδια δεν είναι διόλου πρωτότυπο για την πόλη των Αθηνών. Οχτακόσιοι τόνοι σκουπιδιών είναι ο ημερήσιος απολογισμός για κάθε μέρα απεργίας. Με κάθε απεργία λοιπόν, η πόλη τρέπεται σε υγειονομική βόμβα έτοιμη να εκραγεί... Ξεκοιλιασμένες σακούλες, γλίτσα, λόφοι σκουπιδιών που πνίγουν τις εισόδους των πολυκατοικιών, έντομα και τρωκτικά είναι αν μη τι άλλο οικείο πλήν ανυπόφορο για τους πολίτες θέαμα.

Δυστυχώς, οι Αθηναίοι πολίτες έχουν εξοικειωθεί με αυτή την εικόνα της εξαθλίωσης. Διαχρονικά, τα σκουπίδια ήταν μέσο πίεσης για την ευόδωση συμφερόντων μιας οργανωμένης μειοψηφίας που καπηλευόταν την μη ανοχή των πολιτών στην άθλια ποιότητα ζωής. Ως πότε, όμως, οι μειοψηφίες θα καταπιέζουν την πλειοψηφία; Ως πότε οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις θα επισκιάζουν το δημόσιο συμφέρον; Ποιός θα προασπίσει επιτέλους τους πολίτες που δυσανασχετούν με αυτές τις τριτοκοσμικές εικόνες; Μαζί με τους κάδους σκουπιδιών πλέον, ξεχείλισε και η οργή των πολιτών. Αυτή τη φορά δεν ασθμαίνουν, όμως, μόνο οι Αθηναίοι από τη βρώμα, ασθμαίνουν και οι συνδικαλιστές που βλέπουν το ένδοξο παρελθόν των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων τους να χρεοκοπεί.

Όλοι έχουν συνειδητοποιήσει πλέον, ότι το να πνιγεί μια πόλη στα σκουπίδια δεν είναι μια κορυφαία αγωνιστική πράξη. Παράλληλα, όλοι αναγνωρίζουν ότι η κοινωνία δεν μπορεί να αποτινάξει από πάνω της το μνημόνιο μέσα από τη βρώμα και τη δυσωδία. Ούτε είναι απεργοσπάστης όποιος συμμερίζεται αυτήν την άποψη.

Καλώς ή κακώς η κοινωνία είναι πλέον υποψιασμένη με τέτοιου είδους παρωχημένες τακτικές διεκδικήσεων.

Σε κάθε απεργία η πόλη πνίγοταν στα σκουπίδια. Κατόπιν, ακολουθούσαν προσλήψεις προσωπικού καθαριότητας από τους δήμους και τελικά οι μισοί εξ αυτών κατάληγαν σε θέσεις γραφείου. Μετά το πέρας της εκάστοτε απεργίας ξεπροβάλλαν οι νικηφόρες σκουπιδιάρες που με ελλείψεις σε προσωπικό πάλευαν για να μαζέψουν τον ασυμμάζευτο!!

Φαίνεται, όμως, πως με τις νέες απεργίες οι υπάλληλοι της καθαριότητας άνοιξαν άθελα τους τον ασκό του αιόλου, τόσο για το δικό τους εργασιακό μέλλον όσο και για την ποιότητα ζωής της πόλης. Όταν ένας τόσο καλοπληρωμένος κλάδος δημόσιων υπαλλήλων καταφεύγει αρκετά συχνά σε απεργίες με υψηλό κοινωνικό κόστος, πυροδοτεί εμμέσως τη συζήτηση περι ιδιωτικοποιήσεως του κλάδου. Είναι κοινή παραδοχή ότι η παροχή καθαριότητας από τους δήμους είναι ποιοτικά χειρότερη και οικονομικά ασύμφορη σε σχέση με την ανάθεσή της σε ιδιώτες. Το επιχείρημα, όμως, περί ιδιωτικοποιήσεως του κλάδου ισχυροποιείται ακόμη λόγω της έκτασης των σκανδάλων του κλάδου. Ας θυμηθεί κανείς αυτά που αποκάλυψε το 2010 το πόρισμα των Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης. Τότε είχε αποκαλυφθεί πως το 31,43% των απασχολουµένων στην καθαριότητα είχε διατεθεί παρανόµως σε άλλες υπηρεσίες ή νοµικά πρόσωπα του ∆ήµου.

Η Διεύθυνση Καθαριότητας του δήμου της Αθήνας μας έχει κοστίσει πολύ ακριβά. Σύμφωνα με δήλωση του τέως αντιδημάρχου Δημοτικής Αστυνομίας και δημοτικού συμβούλου με τη δημοτική παράταξη «Πορτοκαλί», κύριου Τάσου Αβραντίνη σε αυτή τη διεύθυνση απασχολούνται σήμερα 2.146 υπάλληλοι και περίπου 250 υπάλληλοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Μέχρι τον Νοέμβριο του 2012, οι Αθηναίοι πλήρωσαν στον δήμο τέλη για την καθαριότητα που ξεπερνούσαν τα 100 εκατ. ευρώ. Το κόστος μισθοδοσίας των υπαλλήλων της εν λόγω υπηρεσίας ανήλθε για το δεκάμηνο του 2012 περίπου στο ποσό των 42 εκατ. Ευρώ. Ο μέσος ετήσιος μισθός του μόνιμου υπαλλήλου της Διεύθυνσης Καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων το 2012 (συμπεριλαμβανομένων ασφαλιστικών εισφορών και υπερωριακής αμοιβής) ανέρχεται περίπου στο ποσό των 23.595 ευρώ ή, μηνιαίως, σε 1.966 ευρώ. Το 2010 ο μέσος ετήσιος μισθός του μόνιμου υπαλλήλου της Διεύθυνσης Καθαριότητας ανήλθε περίπου στο ποσό των 38.200 ευρώ ή, μηνιαίως, σε 3.183 ευρώ. Οι αριθμοί καταδεικνύουν με ενάργεια την κατασπατάληση χρηματικών πόρων για τη βόλεψη των ημετέρων και την ανορθολογική διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Μια κοινωνία που αιμοραγεί ,όμως, δε μπορεί να δείξει ανοχή σε τέτοιου είδους διεκδικήσεις....

Τα πρόβλημα με την καθαριότητα δεν εξαντλείται μόνο με τις απεργίες. Ειδικότερα, η χωματερή των Λιοσίων παρουσιάζει φαινόμενα κορεσμού καθώς δεν μπορεί να δεχτεί επιπλέον όγκους απορριμμάτων. Ο Περιφερειάρχης Αττικής, κύριος Γιάννης Σγουρός ανακοίνωσε ότι ο χώρος των 3.800 τ.χλμ. που εξυπηρετεί όλο το λεκανοπέδιο εξαντλείται στους επόμενους 22 μήνες. Για το λόγο αυτό τόνισε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη υλοποίησης του Περιφερειακού Σχεδιασμού Διαχείρισης Απορριμμάτων, ώστε με την κατασκευή των τεσσάρων νέων μονάδων να περιοριστεί η ποσότητα των απορριμμάτων που οδηγούνται προς υγειονομική ταφή.

Πηγές:

www.lifo.gr/

http://www.newsnow.gr/

http://www.like-spot.gr/

http://news.kathimerini.gr/

http://www.parapolitika.gr